Als je alleen maar weggeeft, dan hou je niets over en dan heb je er zelf niets aan. Toch?
Ik zag een video waarin werd uitgelegd dat als je gewoon je kennis blijft delen op internet, je echt niets mis loopt. Maar als je alles weggeeft, dan hebben mensen je toch niet meer nodig? Dan kopen ze toch niets meer bij jou?
Stel je voor je bent kok. De gedachte is dat als jij als kok je kooktechnieken, je snijtechnieken, de messensets en ingrediënten, jouw recepten deelt op internet….. je alles hebt weggeven toch?
Als ik zeg dat die kok de spreekwoordelijke Gordon Ramsay is. En als die beste man om de hoek bij jouw huis een restaurant gaat openen, zeg jij dan ‘daar ga ik nooit eten, ik heb alle recepten van hem gratis op het wereldwijde web staan. Lekker gratisssss.’
Natuurlijk niet, je gaat gewoon in zijn restaurant eten (misschien even voor sparen, maar toch, je gáát). En je wilt natuurlijk weten of zijn eten lekkerder is als jouw maaksels én of hij nu echt zo vloekt als op tv. Dus je gáát.
En zo is met alles. Brené Brown komt naar Nederland. Ik heb haar boeken gelezen, de TED-talks gezien en moet ik dan nog gaan. Ja, natuurlijk. Dit wil ik mee maken, ook al moet je ook hier even voor sparen.
Geef en krijg succes.
Hugo Bakker (digitale business coach en nee, géén familie van mij behalve via Adam & Eva) en Aramik Garabidian (LinkedIn specialist) zeggen al jaren niet anders. Geef, geef, geef nog meer en leef meer! Dan komt het succes naar je toe. Ze zijn succesvol. En laat ik Gilbert Themen (High Performance Reset coach) niet vergeten. Gilbert voert het zelfs als levensmotto: leef, geef, geniet.
Leuk dat geven, maar…… euuuhhhhh…. zijn gevers niet gewoon aan pleasen verslaafd, en dus een beetje zielige ‘losers’? Een beetje sukkelig, lekker soft? Het zijn de nemers toch die altijd winnen? Die echt succesvol zijn? Type Trump-Tyrannosaurus versus type labrador die zijn tanden in de drinkbak thuis heeft gelaten?
Het leuke is dat Brené Brown naar Nederland komt, en ze neemt Adam Grant mee. En Adam is een organisatie-psycholoog die nou precies over gevers en nemers een boek heeft geschreven met allerlei onderzoeken daar in.
Wat versta jij onder succes? Wat is jouw definitie van succes?
In zijn boek ‘Geven en nemen’ schrijft Adam Grant over nemers, uitruilers en gevers. Deze 3 soorten mensen kijken ook heel anders naar succes. Wat voor de een succes is, hoeft voor een ander geen succes te zijn.
Twee deelnemers van de marathon halen beiden de eindstreep. Hetzelfde succes zou je zeggen. Maar niet heus. De eerste deelnemer wil een superscherpe tijd neerzetten, de andere deelneemster ziet succes als het halen van die eindstreep. Dat is de afsluiting van een nare periode omdat ze hersteld is van zware operaties.
Gevers, nemers en uitruilers: welke type mens ben jij?
Voor nemers betekent ‘succes’ altijd het behalen van betere resultaten dan anderen. Maar uitruilers vinden succes het bereiken van een evenwicht tussen individuele prestaties tegenover anderen, dus als jij iets voor mij doet dan doe ik iets voor jou.
Als laatste dan de gevers: succes is voor gevers dat hun individuele prestaties een positief effect op anderen hebben. Gevers gaan dus niet voor zelfdienend leiderschap maar voor dienend leiderschap. Niet nemen maar geven is het motto voor succes.
Gevers hebben nog het meeste succes: door zichzelf, voor zichzelf en voor de ander aan wie gegeven wordt.
2 soorten gevers
Grant kent zelfwegcijferende gevers en altruïstische gevers. De gevers die zichzelf wegcijferen scoren hoog wat betreft het anderbelang, maar laag in eigenbelang. Dit zijn mensen die hun tijd en energie geven aan anderen, zonder hun eigen behoeften in de gaten te houden. Ze worden of raken aan een burn-out.
De tweede groep, de altruïstische gevers, wil anderen helpen, maar is zelf ook ambitieus genoeg om eigen doelen en eigen belangen te bevorderen. Zij lopen veel minder de kans uitgeput te raken van het geefgedrag : altruïstische gevers krijgen energie wanneer zij zien dat hun geefgedrag positief effect heeft op de ander. Gevers die geen resultaat van hun werk zien, raken daarentegen uitgeput. Ook gevers hebben dus succes nodig: dat hun werk zichtbaar is, dat het voor verandering zorgt bij de ander. En dat is zeker niet soft te noemen.
Leuk allemaal, maar ik zie ook dat er een angst is voor geefgedrag. De angst om als zwak ofnaïef te worden gezien. Om slachtoffer te worden. ’Veel mensen die in hun privéleven geverwaarden hoog aanslaan, kiezen op de werkvloer voor uitruilen als primaire wederkerigheidsstijl. Ook de angst voor uitbuiting door nemers speelt hierin een rol. Dit haalt het slechtste in ons naar boven door ons aan te moedigen het slechtste in anderen te verwachten: omdat we bang zijn voor de rol van sukkel, staat het ons vaak tegen ons edeler instincten te volgen.’
De meeste mensen zijn uitruilers
Grant zegt dat de meeste mensen uitruilers zijn. En uitruilers willen graag dat gevers winnen en aan de top staan. De meeste mensen (en dus de meeste uitruilers) hebben niets met nemers want daarmee kun je niet uitruilen. De gevers zijn daarom het meest succesvol: ze zijn geliefd en de uitruilers steunen de gevers graag voor de lange termijn. Want als de gever succes heeft, dan geeft de gever dat door.... aan de andereren. En hoe meer de gever geeft, hoe meer de anderen zich daarin gaan herkennen en zich dan individueel gehoord en gezien voelen.
Veerkrachtige mensen, de echte veerkrachtexperts, hebben een aantal dingen in hun leven beter op een rij. En één van die dingen is dat ze een goed en ondersteunend sociaal netwerk hebben voor betere relaties. Ze kenmerken zich als dienende gevers - daarom hebben ze die betere relaties die voldoening geven, waar ze op terug kunnen vallen en hun relaties weten dat ze geholpen worden.
Hugo, Aramik en Gilbert hebben dus gelijk. Door geven zonder verwachting wordt je succesvol. Geven is een ander gunnen zodat jou het weer gegund wordt. Om succesvol te zijn moet je de juiste motivatie hebben, kansen grijpen en mogelijkheden hebben. Ofwel hard werken, geluk en talent. En daar komt door de onderzoeken van Adam Grant een nieuw aspect bij: succes is ook afhankelijk van hoe we met andere mensen omgaan. Elke keer als we een ander ontmoeten of dat nou digitaal of in het echte leven is, proberen we dan er zoveel mogelijk waarde voor onszelf uit te persen of proberen we samen met de ander waarde te scheppen zonder er over in te zitten wat we ervoor terug krijgen?
De meest succesvolle mensen aan de top blijken gevers te zijn, die geen transactie van dat geven maken, die niets terug verwachten. Dan wordt jou als gever ook van alles gegund.
En nu jij! Ben jij een gever, nemer of uitruiler en waarom?
Wat een interessante duiding van geven, mooi! Ik ben een gever, omdat we op een diep level verbonden met elkaar zijn. Ik gun iedereen het allerbeste. Dus geef graag, maar misschien is dat toch ook weer met een verwachting dat wat je uitzendt terugkrijgt ….
Hé dank je wel voor je reactie! Daar kijk ik altijd weer naar uit. Door het geven zorg je dat anderen weer kunnen ontvangen. En door te ontvangen voelen anderen zich weer gezien. Dus ga zo door!
Mooi artikel! Ik geef graag en neem graag. Kan dat ook?
Ik hou niet van voor wat hoort wat. Dat vind ik zelfs super irritant. Ik houd geen score bij. Ik geef als ik dat wil en verwacht niets terug. En ik neem als het aangeboden wordt, maar geef niets terug.
Ik denk dat jij, Judith, met de juiste intentie geeft. Die score of dat kasboekje bijhouden past dan inderdaad niet. Mooi!